Wieżowiec marzeń – w Bangkoku z Chanondem Ruangkrityą

Długo zastanawia się nad pytaniem, kiedy ostatni raz zdarzyło mu się stracić kontrolę, ale nie może znaleźć odpowiedzi. „Czasami żona mnie pyta, jak udaje mi się zachować taki spokój, gdy wokół szaleją dzieci”, mówi ze śmiechem.

Na zewnątrz deszcz uderza w wysokie okna na 37 piętrze Coco Parc, kompleksu mieszkalnego z widokiem na park Benjakitti, zieloną oazę na rozległym terenie byłych zakładów tytoniowych, która nie tylko jest miejscem odpoczynku od zgiełku milionowej metropolii, ale za sprawą lasów, mokradeł i jezior spełnia też funkcje ekologiczne. Ten luksusowy apartamentowiec w pobliżu parku, tak jak wiele innych nowoczesnych budynków tworzących dzisiejszy wizerunek Bangkoku, stworzyła działająca na rynku nieruchomości grupa Ananda Development. Kierujący nią Ruangkritya rozmawia właśnie spokojnie przez telefon, podczas gdy wokół biegają jego asystenci. Następnie włącza swoją playlistę, na której na zmianę śpiewają Kendrick Lamar oraz Drake. „Gdyby to zależało tylko ode mnie, 80 procent swojego czasu spędzałbym na słuchaniu muzyki”.

Gdy miał zaledwie osiem lat, przeprowadził się z Tajlandii do USA. Jak sam mówi, „na własne życzenie”. Szkołę ukończył na Florydzie, a studia ekonomiczne na kalifornijskim uniwersytecie w Berkeley. W 1998 roku Ruangkritya wrócił do Tajlandii, aby pomóc swoim rodzicom. Mieli oni także firmę działającą w branży nieruchomości. Jednak kryzys gospodarczy w Azji zachwiał wtedy wszystkim, bat – tajlandzka waluta – się załamał, a banki zbankrutowały. „Było podobnie, jak w 2008 roku w USA, kiedy upadł bank Lehman Brothers, jednak z tą różnicą, że w Tajlandii państwo nie uratowało banków”, wspomina Ruangkritya. Uporządkował przede wszystkim finanse rodzinnej firmy, która w swojej istocie była „zdrowa”. Banki poznały się na nim. Niejeden inwestor z tamtego okresu jest dzisiaj jego zaufanym partnerem i wspiera go w projektach budowlanych.

Jako małe dziecko uważał, że ciągłe stanie w korkach w drodze do szkoły w przeżywającym rozkwit Bangkoku jest okropne, opowiada dzisiaj.

Wieczorem ulicę Yaowarat Road w samym sercu Chinatown rozświetlają neony licznych sklepów. Ale rano, gdy temperatura w mieście nie dochodzi jeszcze do 30 stopni Celsjusza, panuje na niej niezwykle ożywiony ruch.

Tajlandczyk kocha tę wielowymiarowość. Gdy dotrze się do rzeki, widać po drugiej stronie Wat Arun. Symbol miasta stoi tam oczywiście w jednym szeregu z nowoczesnymi wieżowcami. To, że wszystkie budynki, wysokie i niskie, stare świątynie i najnowocześniejsze apartamentowce, łączą się ostatecznie w będącą dziełem człowieka panoramę, cały czas fascynuje nawet takiego profesjonalistę, jak Ruangkritya, mocno zaangażowanego w kształtowanie tego krajobrazu.

„Długie dystanse zacząłem pokonywać, gdy przygotowywałem się do maratonu”, wyjaśnia. Trzeba tutaj podkreślić, że ten zapalony biegacz nie wygląda na 51-latka – zdecydowanie bardziej na wysportowanego 40-latka. „Biohacking!”, to wszystko, co ma na ten temat do powiedzenia. Zwraca uwagę na swój sen, stosuje dietę przeciwzapalną, wybierając produkty zmniejszające stany zapalne, regularnie ćwiczy, ale lubi też imprezy. Ma świadomość, że jego czas, a więc i życie, są ograniczone. Dlatego chce je wykorzystać jak najintensywniej.

„Zresztą deweloper powinien od czasu do czasu przemierzyć miasto pieszo”, uważa. Taka forma zwiedzania jest godna polecenia również dla turystów. Czasami korzysta z tuk-tuka, gdy wraca do swojej dzielnicy Thonglor. W jego garażu stoi 13 modeli Porsche, którymi rzadko porusza się jednak po mieście. Jedziemy właśnie przez Bangkok w kierunku Thonglor elektrycznym vanem. „Tutaj mam wszystko, czego potrzebuję”, wyjaśnia Ruangkritya. Przesuwa fotele w przód i w tył i pokazuje, jak z sufitu opuszcza się ekran, gdy w planach ma telekonferencję. Fotele delikatnie masują przy tym plecy pasażerów. W sumie to przeciwieństwo modeli Porsche RS, które kolekcjonuje Chanond Ruangkritya. „Ten samochód jest raczej sprzętem użytkowym, tak jak mikrofalówka”, uważa.

Chce się na chwilę zatrzymać w centrum handlowym EmSphere, zaprojektowanym przez jego przyjaciółkę. To chyba najmodniejsze obecnie centrum w mieście, w którym zlokalizowanych jest wiele sklepów. „Centra handlowe stanowią część naszej codziennej kultury”, mówi Ruangkritya. Gdy na zewnątrz jest zawsze gorąco, człowiek uczy się kochać stale klimatyzowane miejsca, oferujące nie tylko możliwość zakupów, ale i rozrywki. W EmSphere można znaleźć bogaty asortyment produktów potrzebnych na co dzień, a także ekskluzywny klub na dachu.

Realizacja tego ekskluzywnego projektu właśnie w Thonglor nie jest przypadkiem. Dzielnica, w której mieszka Ruangkritya, stanowi dość wyjątkowe połączenie jedzenia ulicznego i ekskluzywnych restauracji, a także ukrytych barów, które schowane są za niepozornymi drzwiami. Jest elegancka, a zarazem atrakcyjna. W wieżowcu znajdą się 22 mieszkania. Nie będą to jednak zwykłe apartamenty, lecz „stacked villas”, czyli ustawione jedna na drugiej wille z dwoma lub czterema oddzielnymi jednostkami mieszkalnymi. Rdzeń budynku utworzy spiralna rampa, tzw. „loop”, umożliwiająca wjechanie pojazdem do „strefy pasji”, czyli „passion space”. To właśnie miejsce na ich realizację. „Jedna klientka chciałaby otworzyć studio pilates, inni będą parkować tutaj swoje samochody”. To, co ważne dla wszystkich fanów aut sportowych: ewentualne spaliny będą odprowadzane, a „strefy pasji” dźwiękoszczelne. „Można tu urządzać imprezy, nikomu nie przeszkadzając”, wyjaśnia Ruangkritya.

Ruangkritya do dziś kocha to, co „analogowe”: silniki spalinowe i manualne skrzynie biegów. Prowadzi gości na antresolę zapewniającą jeszcze lepszy widok na całą kolekcję, w skład której wchodzą również dwa modele 911 GT3 RS generacji 996 i 997 oraz 911 Carrera RS (993) – a to jeszcze nie wszystkie jego okazy. „Chciałem zbudować tylko dwa poziomy, ale moja żona od razu powiedziała: »Zrób trzy«! A mimo tego teraz i tak nie mam już miejsca”. Jeśli chciałby kupić sobie nowy samochód, musiałby najpierw jeden sprzedać. Stojąc na antresoli, można również przeczytać niemieckie napisy na modelu Cayman GT4, czerwone litery na różowym tle: „ryjek”, „szyja”, „łopatka”, „podgardle”, „szynka” i „ogon”. „To hołd dla słynnego samochodu wyścigowego, nazywanego pieszczotliwie „Różową świnką”, który brał udział w wyścigu Le Mans w 1971 roku”, wyjaśnia Ruangkritya. Ściany hali zdobi wiele starych plakatów o tematyce wyścigowej. Na antresoli znajduje się kuchnia, strefa wypoczynkowa i dwie klatki, w których można grać w grę wideo Gran Turismo. Dostępne są ponadto gry planszowe, modele samochodów i mikrofony na wieczór karaoke. Ruangkritya śmieje się radośnie. „Ale”, i w tym momencie jego nastrój odrobinę się pogarsza, „przychodzę tu zdecydowanie zbyt rzadko”. Dobrze, że przynajmniej jego samochody sportowe jeżdżą. Bardziej w okolicach Bangkoku niż w samym mieście. A za kierownicą siedzi sam właściciel.