Wzór

911 Carrera RS 2.7 o barwie czerwonej pomarańczy lśni jak słońce, kiedy otwierają się wrota do posiadłości André Lotterera. Po kilku mrugnięciach oczu niczym prowansalski sen ukazuje nam się pełna panorama domu letniego kierowcy. Lawendowe krzewy, cyprysy, drzewa oliwne – a na końcu wjazdu budynek, który zdaje się nie z tej epoki. Witamy na skraju Gordes, wsi, która wznosi się na zboczu i już z oddali snuje swoją tysiącletnią historię. Witamy u André Lotterera – kierowcy fabrycznego Porsche i posiadacza unikatowego RS 2.7.

Christophorus – imiennik św. Krzysztofa, patrona podróżnych – sprzyjał nam także podczas tego spotkania. Albowiem podążanie za tą rzadką jedenastką doprowadziło nas nie tylko do południowofrancuskiego regionu Provence-Alpes-Côte d’Azur, gdzie Lotterer stworzył sobie oazę spokoju z dala od wyścigowej codzienności, lecz także do modelu RS o nader szczególnym numerze podwozia – 0027.

Żywot kierowcy wyścigowego

Gospodarz czeka na nas z szerokim uśmiechem na ustach przy wjeździe do garażu. Przy akompaniamencie niestrudzenie cykających świerszczy i w asyście dwóch wesoło poszczekujących labradorów przechadzamy się po obszernym terenie, by chwilę później spróbować cappuccino z mlekiem migdałowym podane przez Lotterera i podziwiać w domu liczne eksponaty dokumentujące sportową karierę czterdziestolatka: kaski wyścigowe na regałach, fotografie licznych torów wyścigowych z całego świata, złocące się puchary z Le Mans. Jako zawodnik zwyciężał w klasyfikacji generalnej tego legendarnego długodystansowego wyścigu w latach 2011, 2012 i 2014, wówczas jeszcze w barwach Audi Sport Team Joest.

Lotterer opada na skórzaną kanapę. Zaledwie dzień wcześniej brał udział w Goodwood Festival of Speed, gdzie ogłoszono jego przejście do zespołu LMDh Porsche Penske Motorsport – w nadchodzącym sezonie będzie jeździć Porsche 963 między innymi po torze w Le Mans. Kolejny przystanek w karierze wszechstronnego kierowcy, który ściganie się ma niejako w genach: kartingowy mistrz świata w wieku 13 lat, kierowca Formuły 3, kierowca testowy Formuły 1, kierowca Formuły Nippon, mistrz WEC – a od 2017 r. kierowca firmowy Porsche w Formule E. „Cieszę się różnorodnością”, mówi rodowity Niemiec, który dorastał w Belgii i posługuje się płynnie pięcioma językami. „Czy to jeżdżąc, jak wczoraj w Goodwood, klasycznymi samochodami, czy prowadząc e-pojazd wyścigowy, jak jutro w Marrakeszu”. Zdaje się, że spełnił wszystkie swoje marzenia związane ze sportem wyścigowym. „Niezupełnie”, uśmiecha się Lotterer. „Pozostał jeszcze triumf w Le Mans za kierownicą Porsche”.

Prywatnie jednak daje pierwszeństwo marzeniom z dzieciństwa. „Klasyczne Porsche 911 jest jak wehikuł czasu”, mówi, a jego oczy zaczynają błyszczeć. Albowiem pomiędzy Goodwood i Marrakeszem dziś na kalendarzu widnieje kolejny wyścigowy termin. RS 2.7 już czeka.

Zatem kilka chwil później przy 35 stopniach Celsjusza powracamy na blisko dwuhektarowe lawendowe pole, by podziwiać rzadki egzemplarz RS. Lotterer po raz pierwszy zobaczył samochód o wyjątkowym numerze podwozia w roku 2012: na aukcji w ramach Le Mans Classic. Tego dnia auto nie znalazło nabywcy i wróciło niezlicytowane do swojego właściciela. Lotterer wykorzystał okazję później. „W Le Mans byłem jeszcze trochę niezdecydowany”, opowiada. „Ale myśl o pojeździe nie opuszczała go”. Za pośrednictwem zaprzyjaźnionego sprzedawcy, który znał właściciela, otrzymał drugą szansę. „RS było wtedy polakierowane na zielono i miało żółte obręcze”, opowiada. „Wcześniej samochód należał do Szwajcara, który przystosował go do wyścigów górskich”. Zatem Lotterer gromadził dokumentację, albowiem 911 miało wyglądać dokładnie tak samo jak wówczas, gdy zostało wyprodukowane jako dwudzieste siódme Porsche dnia 27 października 1972 roku.

Narodziny ikony

W numerze 119 Christophorus pisał: „No proszę, co za szybka bestia. 5,8 s od 0 do 100. 2,7 l przy 210 KM, ale z pełnym przystosowaniem do ruchu ulicznego. Z szerokim rozstawem kół. I z aerodynamicznymi bajerami: tylnym spoilerem, który sam dodaje 5 km/h do maksymalnej prędkości”. Ciężar wozu o lekkiej konstrukcji: 960 kg. W wersji homologowanej jedenastka mogła ważyć maksymalnie 900 kilogramów. Tak oto 5 października 1972 r. pierwszy w skali globalnej pojazd seryjny z przednim i tylnym spoilerem świętował swoją światową premierę na Paryskim Salonie Samochodowym. Ekscytacja sięgnęła zenitu: w bardzo krótkim czasie sprzedano wszystkie egzemplarze. Wobec tego ruszył kolejny nakład 500 RS 2.7 – i potem ciągle jeszcze nie brakowało lojalnych klientów, którzy wyrażali swoje niezadowolenie z powodu braku pożądanych pojazdów w swoim garażu. Był to sukces, którego nikt nie przewidział: Jak rocznik 1973 powstało 1580 egzemplarzy jedenastki z kaczym kuprem. W czterech wersjach, bowiem oprócz 17 pojazdów podstawowych Porsche stworzyło wariant typowo sportowy, którego wyprodukowano 200 sztuk. Wersji wyścigowej RSR 2.8 stworzono 55 egzemplarzy, a na nieco bardziej komfortowy pakiet Touring zdecydowało się 1308 nabywców.

„Jazda RS 2.7 przypomina podróż w czasie”.

André Lotterer

W RS przez Prowansję

Jednym z takich touringowych RS André Lotterer właśnie wjeżdża na wzgórze w kierunku Gordes. Od XI stulecia obraz wsi jest naznaczony okazałym zamkiem, twierdzą, która wznosi się nad esówkami domów o równie długiej metryce. Na targu sprzedawane są regionalne specjały, sery, kreacje nugatowe, torebki z suszonymi kwiatami lawendy. Tu, w tym symbolu Prowansji, jesteśmy otoczeni historią, jedziemy w legendarnym RS – niczym w wehikule czasu.

„Jego odrestaurowanie zajęło dziewięć lat”, opowiada Lotterer, gdy piesi oglądają się za pomarańczowym obiektem. „Ale przywrócenie stanu oryginalnego traktowałem jako obowiązek”. Czyli: oryginalna kierownica musiała wrócić, podobnie klasyczne fotele. Zielony lakier usunięto, karoseria trafiła do kąpieli KTL, silnik wysłano do Belgii do specjalisty. I trzeba było wymienić tylny spoiler. „Był tam jakiś, ale to była reprodukcja”, twierdzi Lotterer. „Tak oczywiście być nie może”. Teraz tył pojazdu znów zdobi oryginalny kaczy kuper. A RS powróciło – rzecz jasna w jego niegdysiejszej barwie czerwonej pomarańczy – do pierwotnej postaci. Całkowicie? „Nie do końca”, przyznaje kierowca z szelmowskim uśmiechem. „Chciałem nieco więcej wrażeń dźwiękowych”. Lotterer dodaje gazu, opuszczamy miasteczko, które w blasku zachodzącego słońca osiąga apogeum swojej malowniczości. „Nie słyszysz wydechu sportowego?”