Wyczucie czasu

Frédéric Arnault rzadko miał sposobność do zatrzymania swojego wewnętrznego zegara. W lipcu 2020 r. objął zarząd nad TAG Heuer, producentem ekskluzywnych zegarków. Teraz, gdy na zewnątrz pasmo szwajcarskiej Jury jest od dłuższego czasu spowite mrokiem, nadarza się okazja. Dyrektor generalny zastanawia się, czy w jego branży istnieje podobny kamień milowy jak w dziedzinie konstrukcji wozów sportowych. Tam dosłownie jest święto, gdy w procesie produkcji da się zintegrować karoserię i silnik. Arnault dostrzega analogię w momencie, gdy w jego zakładach mechanizm zegarka zostaje po raz pierwszy wprawiony w ruch: „Dla mnie jest to tożsame z chwilą, w której serce zaczyna bić”.

Mogłoby się wydawać, że mierzenie się z czasem to jego nieustające zadanie. Ale nigdy mu nie powszednieje. Frédéric Arnault należy do nowego pokolenia menedżerów, dla niego ambicja i empatia nie wykluczają się wzajemnie. Znane są mu wszystkie badania podające, jak często człowiek spogląda średnio w ciągu dnia na cyferblat. W odniesieniu do siebie samego tego nie wie. Zegarki są dla niego wszechobecne, odkąd na jedenaste urodziny otrzymał od ojca jeden w prezencie – marki TAG Heuer. 

Zaglądając do działu rozwoju zwanego tu instytutem, Frédéric Arnault z fascynacją wskazuje na wykorzystywane tu nanomikroskopy. Nietrudno rozpoznać tę słabość do precyzji i postępu w jego działalności na czele firmy. Czasu nie da się zdefiniować na nowo, zegarki już tak. Ale ten, którego model biznesowy opiera się na klasykach, w procesie ewolucji musi zachować ostrożność. Trzeba pozyskiwać nowych klientów, nie tracąc dotychczasowych relacji. Frédéric Arnault wyraża to następująco: „Skupiamy się na jednej dziesięciotysięcznej sekundy, myśląc przy tym w perspektywie długofalowej. Żyję w teraźniejszości, myślę o przyszłości i robię wycieczki do przeszłości”. 

Historia firmy, którą Edouard Heuer założył w 1860 r. w Saint-Imier, obejmuje pionierskie czyny. Heuer był osobowością porównywalną z Ferdinandem Porsche – miał smykałkę do wynalazków i interesów. Jego prawnuk Jack Heuer odkrył dobre pięć dekad temu potencjał marketingowy sportu motorowego. Szybko nawiązała się relacja z Porsche, zegarki po raz pierwszy zagrały rolę w epopei filmowej Le Mans Steve’a McQueena. Podobnie jak Porsche, wówczas w skonstruowanie silnika z turbodoładowaniem na potrzeby Formuły 1 zaangażował się także Heuer wraz z Grupą TAG. Obecnie TAG Heuer jest partnerem Porsche w Formule E. „Także sport musi w większym stopniu wpisywać się w ramy zrównoważonego rozwoju”, mówi Arnault, „tu chodzi o coś więcej niż zwyczajne tempo”. Porsche to był wymarzony partner logistyczny, umożliwiający doskonałe wejście w rywalizację na najwyższym poziomie. „Łączy nas takie samo podejście do standardów technicznych”, mówi, odnosząc się do podwójnego jubileuszu przypadającego na rok 2023: „Porsche świętuje sześćdziesiąte urodziny 911, a i nasz zegarek Carrera ma taką samą metrykę”.

Klasyczne samochody sportowe wzbudzają jego zachwyt mocą, z jaką się przemieszczają, i elegancją linii. Lubiący wyzwania Arnault poważnie zafascynował się sportami motorowymi dopiero po odwiedzeniu 24-godzinnego wyścigu w Le Mans: „Zobaczenie zza kulis, ile pracy, perfekcji i przygotowań wymaga ten wyścig, jak wygląda współpraca członków zespołu – to wszystko sugestywnie przypominało mi wnętrze zegarka”. Fuzja pasji i technologii to dokładnie to, co mu w duszy gra. 

Przy tym warto samemu zachować balans. Frédéric Arnault jest utalentowanym pianistą koncertowym, występował już z moskiewskimi filharmonikami. Interesujący kontrast stanowią dyscypliny sportowe, np. kitesurfing. Znalezienie różnych form odskoczni od rutyny działa na niego jak medytacja. Mężczyzna w całej okazałości pasuje do zegarków, które przypadają do gustu zwłaszcza indywidualistom: „Kiedy wyobrażam sobie naszą markę w kategoriach cech charakteru, wówczas jawi mi się ona jako wiecznie młoda, elegancka i przy tym żądna przygód”. 

W raczej powściągliwym aktorze Ryanie Goslingu (obok ścigającego się Patricka Dempseya) znalazł idealnego ambasadora. Arnault i Gosling intensywnie zajmowali się istotą czasu. Ze wspólnych rozmów wyłoniło się przesłanie, które dla obu jest częścią filozofii życia: „Nauczyłem się postrzegać czas jako coś nieoczywistego. Nakręca mnie świadomość, że zegarek tyka”.