Roadbook: Delta – Vancouver
Dicht oerwoud, de wilde schoonheid van de kusten, een glinsterende metropool – in het zuidwesten van Canada lijkt het alsof je door verschillende werelden reist.
Een rondreis naar Vancouver Island om er de Pacific Marine Circle Route af te leggen, is eigenlijk een absolute must. “Daar mag je ongerept landschap verwachten, verlaten wegen met tal van bochten en als bonus nog de mooie provinciehoofdstad.” Al voor het begin van onze reis vroegen we advies aan Garth Webber Atkins. Voor de voorzitster van de Porsche Club of America, sectie Vancouver Island, is de route een absolute droom: een aaneenschakeling van een moderne metropool, verlaten kustwegen en wild oerwoud.
Het woord ‘Island’ wekt echter een verkeerde indruk: Vancouver Island is 100 kilometer breed en 450 kilometer lang, en daarmee iets groter dan België. Twee veerverbindingen van ieder 1,5 uur maken deel uit van onze reis. Het plan: we nemen ten zuiden van Vancouver de veerdienst Tsawwassen – Victoria (Swartz Bay), verkennen de spectaculaire natuur op het zuidwestelijke puntje van het eiland en keren via Namaino met de veerboot terug naar Horseshoe Bay in het noorden van de miljoenenstad. Startpunt van onze roadtrip is de stad Delta die vernoemd is naar het mondingsgebied van de Fraser River. Niet ver daarvandaan nemen wij onze Porsche Macan in de Canadese Performance-uitvoering, klassiek wit met zwarte accenten, in ontvangst. Voor ons doel ideaal: ruim, maar ook compact genoeg voor smalle passages – en geschikt voor uitstapjes over gravelwegen of stukjes over het strand.
Met plezier rijden:
geluk is als alles samenvalt – een mooie route, een heerlijk landschap en zonnig weer.Voordat we aan boord gaan, maken we een omweg naar Steveston Village. Daarvoor rijden we in onze SUV in zuidwestelijke richting naar Richmond, een stad in de buurt van Delta. Er staat een frisse wind, terwijl we de vissershaven en de omgeving van de 220.000 inwoners tellende stad verkennen. Daar ontmoeten we Sasha Shkolnik. Jaren geleden is deze edelsmid via Duitsland uit Oekraïne geemigreerd naar British Columbia. “Er heerst hier van oudsher een ontspannen sfeer”, zegt ze over haar nieuwe leven. “Vis wordt direct vanaf de boot verkocht, en behalve een paar restaurants hebben zich hier ook wat boetieks gevestigd.” De 54-jarige heeft hier haar eldorado gevonden.
Met liefde gesmeed:
koppels kunnen bij Juvelisto Design in Richmonds stadsdeel Steveston Village onder leiding van goudsmid Sasha Shkolnik zelf trouwringen en andere sieraden ontwerpen en vervaardigen.
Daarna rijden we naar de Tsawwassenveerhaven niet ver van de grens met de VS. Op de Highway 99 steken we twee armen van de Fraser River over: de krachtige rivier spoelt elk jaar 112 kubieke meter water in de Stille Oceaan en zet daarbij 20 miljoen ton sediment af in de oceaan. Zoals vele andere rivieren wordt de rivier gevoed door het smeltwater afkomstig uit de Rocky Mountains. Bij helder zicht vormen de bergen het fascinerende panorama van de agglomeratie aan de Stille Oceaan.
We volgen de route over zee. De veerhaven en de woonwijk zijn vernoemd naar de ‘Tsawwassen First Nation’, dat vrij vertaald ‘volk met blik op zee’ betekent. Dit is het land van de Tsawwassen. Ze maken deel uit van de Salish-kustvolkeren, inheemse bevolkingsgroepen langs de westkust van Noord-Amerika, waarvan de geschiedenis duizenden jaren teruggaat. Nadat de veerboot al slingerend tussen de kleine eilandjes voor de kust naar Swartz Bay is gevaren, bereiken we binnen een half uur de Oak Bay Marina in Victoria. Op de parkeerplaats staat een kleine afvaardiging van de lokale Porsche Club met voorzitter Garth Webber Atkins op ons te wachten. Al sinds 1996 vormen de Porsche-fans van Vancouver Island een eigen, van het vasteland afgescheiden sectie met meer dan 600 leden. Vandaag hebben ze een afspiegeling van het clubwagenpark meegebracht, waaronder een 968 Clubsport, een 928 en een klassieke ‘Elfer’.
Kustleven:
leden van de lokale Porsche Club begroeten ons bij aankomst in Victoria.“Het is ons een grote eer om bezoek uit Stuttgart te ontvangen”, roept Webber Atkins ons toe. Na de hartelijke ontvangst bekijken we de provinciehoofdstad Victoria.
Steil omhoog:
Tot wel 53 meter hoog zijn de totempalen op Vancouver Island. Deze heet Knowledge Totem (totem van kennis) en staat voor het parlementsgebouw in Victoria. Hij is bijna tien meter hoog en werd ter ere van de Commonwealth-spelen in 1994 gesneden door Cicero August van de stam van de Cowichan Salish en zijn zonen Darrel en Doug. In Vancouver domineren daarentegen de wolkenkrabbers. Het Vancouver House van de Deense architect Bjarke Ingels is 150 meter hoog. Vanaf het driehoekige perceel verandert het profiel van het gebouw geleidelijk in een rechthoek.De haven reikt diep landinwaarts, imposante victoriaanse gebouwen en het Fairmont Empress Hotel getuigen van de Britse kolonisatie die in 1843 begon met de bouw van Fort Victoria door de Hudson’s Bay Company. De gebouwen in koloniale stijl zijn beeldbepalend voor de stad, net als de huizen tegen de kliffen, de schilderachtige woonboten en de relaxte atmosfeer die bijvoorbeeld voelbaar is in Hotel Zed, waarvan het interieur de jaren 60 doet herleven, inclusief een oude VW-bus voor de deur. Sinds 1849, toen de kroonkolonie Vancouver Island werd gesticht, is Victoria de hoofdstad van het eiland. Dat bleef ze ook toen de kolonie in 1866 werd verenigd met de kroonkolonie British Columbia (BC). Met een oppervlakte van 920.686 vierkante kilometer is de Canadese provincie BC nu groter dan welk Europees land ook. Toch heeft ze maar vijf miljoen inwoners.
Niet ver bij het parlement vandaan, in het Thunderbird Park, staat het Mungo Martin House. Het werd in 1953 in de traditionele stijl van Kwakwaka’wakw gebouwd door misschien wel de belangrijkste kunstenaar van de First Nation. Mungo Martin (1879–1962) was de leider van de Potlatch-bijeenkomst van inheemse volken. Indrukwekkend is ook de totempaal die hij in 1953 schiep – een monumentale sculptuur die uit een boomstam gesneden en in bonte kleuren beschilderd is. Een totempaal staat symbool voor de positie die een familie inneemt in de sociale hiërarchie van een stam.
Op het water gebouwd:
Kleurrijke woonboten in Victoria Harbor liggen naast het parlementsgebouw van de provincie British Columbia. Met zijn victoriaanse bouwstijl doet het de naam van de hoofdstad alle eer aan (onder).
We vervolgen onze weg richting Sooke. In de kleine stad met surfstranden kun je prima overnachten. Zeer origineel: het East Sooke Tree House. Een luxe boomhut midden in het dichte oerwoud. Op weg ernaartoe hebben we de weg bijna voor ons alleen. De bruggen hebben één rijstrook, toch hoeven we nooit te wachten. De Highway 14, die enkele jaren geleden nog een onverharde houthakkersweg was, volgt tot Port Renfrew de kustlijn: vanaf hoger gelegen punten geniet je van een prachtig uitzicht over de Juan de Fuca Marine Trail op de Olympic Peninsula in de VS. Langs de oever loopt het wandelpad West Coast Trail: in 1907 werd het aangelegd als reddingsweg om schipbreukelingen snel te hulp te kunnen schieten. De stormen en hoge golven, die een kilometer brede zandbank kunnen verschuiven, maakten dit deel van de kust toen al onberekenbaar voor zeelieden. In die tijd noemden matrozen het de ‘begraafplaats van de Stille Oceaan’. Nu liggen er op de zeebodem wel meer dan 100 scheepswrakken.
Levensgevoel:
Hotel Zed in Victoria doet denken aan de jaren 60, inclusief herinneringen aan de luchtgekoelde tijden. Bij Seek & Surf in Sooke draait alles om watersport (onder).
Ook de highway zelf vormt een uitdaging dankzij hellingen, afdalingen, haarspeldbochten en valleien – met mooi weer biedt hij puur rijplezier. De stuurinrichting van de Macan draagt de impulsen van de bestuurder precies over op de weg, bij acceleraties uit de scherpe bochten zorgt de AWD voor extra tractie. Het voelt ook goed om met vol vermogen alle wielen tegelijk aan te drijven als we besluiten om met de Macan tot op het kiezelstrand te rijden. Op de vuistgrote kiezels voelt de sportieve SUV zich thuis.
Het ene moment ruik je de zoute geur van de Stille Oceaan en een paar meter verder de modderige, zware aardse geur van het regenwoud dat ons omhult en nauwelijks een zonnestraal doorlaat, dan weer een intense harsachtige geur van de warme dennennaalden op de bosgrond – we zijn midden in de spectaculaire natuur van Vancouver Island.
Groene oase:
als de zon schijnt, vergeet je snel waarom het bos aan de kust in British Columbia voldoet aan de definitie ‘regenwoud’ – daarvoor moet er minimaal 1.400 millimeter neerslag per jaar vallen.
De rustige weg:
Zwarte beren langs de kant van de weg laten zich niet door auto’s wegjagen. Op Vancouver Island leven meer dan 7.000 exemplaren, in heel BC zijn het meer dan 120.000.In Port Renfrew eindigt de kustweg. Als je aan zee wilt blijven, kun je terecht bij de Seaside Cottages. Pal aan het water kun je in comfortabele chalets met elk een eigen toegang tot het strand en een hottub genieten van wellness en rust. Walvissen in de oceaan, zwarte beren in het bos, adelaars in de lucht, op deze plek kun je allerlei dieren spotten. Het dorp met 144 inwoners ligt aan de San Juan-baai, waarin ook de gelijknamige rivier uitmondt. Al eeuwenlang leven mensen hier van de visvangst. En – nadat de Engelsen kwamen – ook van de bosbouw. Niet geheel onbelangrijk: in Port Renfrew ligt het enige tankstation langs de bijna 130 kilometer tussen Sooke en Lake Cowichan.
15 kilometer verderop staat in het oerwoud een van de grootste levende douglassparren ter wereld – 73,8 meter hoog, met een omvang van 13,3 meter en waarschijnlijk 1.000 jaarringen. Reuzenlevensbomen, ook wel rode ceder genoemd, reiken tot ver in de hemel. Er lopen wandelroutes naartoe. Maar pas op: op borden staat dat je kinderen aan de hand en honden aan de lijn moet houden vanwege de zwarte beren en poema’s.
De Highway 14 buigt hier richting het noorden af en loopt het gebergte in. De bosweg biedt puur natuur over 60 eenzame kilometers. Pas in het eerste stadje Lake Cowichan met om en nabij 3.000 inwoners aan het gelijknamige meer stuit je weer op toeristische infrastructuur. Aan het water zijn diverse horecagelegenheden, variërend van klassieke Noord-Amerikaanse diners tot gastronomische visrestaurants. Na een hapje eten rijden we verder naar Departure Bay in Nanaimo, waar we de veerboot naar het vasteland nemen. Voor aankomst in Horseshoe Bay worden we verwend met geweldige uitzichten op Vancouver en de omliggende bergmassieven. Zelfs de circa 150 kilometer verwijderde Mount Baker doemt op.
Zeldzaam gezicht:
Achter Vancouver Harbour en de haveninstallaties doemt Mount Baker op in het avondlicht. De 3.286 meter hoge, met ijs bedekte vulkaan in de Amerikaanse staat Washington is hier circa 110 kilometer vandaan.
Op de terugweg:
Nanaimo heet de havenstad vanwaaruit we terugkeren naar Horseshoe op het vasteland. De Lions Gate Bridge overspant de ingang van het fjord met de naam Burrard Inlet. Het reikt 44 kilometer landinwaarts.
Om ons eindpunt Vancouver te bereiken, moeten we nog het 44 kilometer lange fjord overwinnen; we rijden over de imposante Lions Gate Bridge. De weg voert daarna door het Stanley Park aan de noordrand van de metropool. Met een oppervlakte van 404,9 hectare, waarop een half miljoen bomen staan, is dit het grootste stadspark van Canada en het op twee na grootste van Noord-Amerika. Al sinds 1886 heeft het een beschermde status. Het park is net zo groot als 550 voetbalvelden en het heeft een netwerk van in totaal 200 kilometer aan wandelpaden.
We bereiken de binnenstad van Vancouver en passeren nog een brug over de zeearm False Creek die door zijn ontdekkers ten onrechte voor een rivier werd aangezien. Hier ligt het kleine schiereiland Granville Island. Voorheen was het een industrieel centrum, nu is het een toeristische trekpleister met winkels en een cultureel aanbod. Een ommetje naar de grote markthal is een must door de vele uitnodigende restaurants. Hetzelfde geldt voor de kleine watertaxi’s, waarmee je de False Creek kunt verkennen.
Ook het uitzicht op de wolkenkrabbers aan de overkant is noemenswaardig. Met name Vancouver House van de Deense architect Bjarke Ingels valt direct op: gebouwd op een driehoekig perceel pakt het 150 meter hoge appartementencomplex de geometrische vorm op; het profiel bereikt pas in het bovenste derde deel een rechthoekige vorm.
Hier eindigt onze reis. Een reis langs een route, waarlangs traditie en de moderne tijd elkaar de hand reiken, waar het oorspronkelijke en indrukwekkende samenkomen. En waar altijd nog veel te ontdekken valt.
Wil je de route zelf rijden?
Ontdek de route in Canada in de Roads App.
Verbruiksgegevens
Macan S
-
11.7 – 11.1 l/100 km
-
265 – 251 g/km
-
G Class