Icon: Altijd paraat
Een legende kan ook van leer zijn. Bijvoorbeeld een alledaagse gereedschapstas, gevuld met steeksleutels, klemschroeven, bougies en een V-snaar.
De zorgvuldig ingepakte tas ging met Herbert Linge de hele wereld over. “Met de tas in de bagage hoefde ik me geen zorgen te maken”, zegt de gepensioneerde Porschelegende. Zonder die tas zouden sommige overwinningen niet zijn behaald.
Mille Miglia 1954. Daar gebeurt iets dat over de hele wereld de voorpagina haalt. Hans Herrmann en zijn bijrijder Herbert Linge schieten tijdens de 1.000-mijlrace in hun Porsche 550 Spyder onder een dichte slagboom door. Uiteindelijk winnen ze in de sportwagenklasse tot 1.500 ccm en worden ze zesde in het algemeen klassement. Zonder Linges leren tas zou dat niet zijn gelukt. Op de Futa-pas hapert de Spyder; er zit vocht in het spruitstuk. De co-piloot pakt zijn gereedschap erbij en al snel zijn ze weer op weg.
Herbert Linge is uit bijzonder robuust hout gesneden: in juni 2023 wordt hij 95 jaar. Als hij in 1943 bij Porsche KG in Zuffenhausen aan zijn monteursopleiding begint, is hij 14. In de jaren 50 reist hij vervolgens met zijn leren tas de hele wereld over. Is er een monteur nodig voor de Carrera Panamericana in Mexico? Dat doet Linge. Serviceproblemen in de VS? Wij sturen Linge ernaartoe. Want hij kan rijden, sleutelen en coördineren.
Altijd paraat: de tas. Bijna een ritueel. Eentje die opvalt en bij tijd en wijle ironische opmerkingen uitlokt. Linge haalt daar nog steeds zijn schouders over op: “Er zat altijd alles in wat ik nodig had.” De steeksleutels, met daarop zijn naam, dragen de sporen van intensief gebruik. De houten heften van de schroevendraaiers zijn gebutst, de veerspanners voor het spannen van de schokbrekers zijn afgesleten, de garagedoek met Porsche-opschrift ruikt nog steeds naar olie. Door een zadelmaker liet Linge speciale vakken voor het gereedschap erin naaien. Alles maximaal geordend voor maximaal succes.
Vaak is dat allemaal alleen maar extra ballast in de auto. Maar in noodgevallen is de tas de redding op het parcours. “Daarom hield ik hem altijd paraat. Als je eenmaal zoiets bezit, neemt je het ook altijd mee.”
Linge treedt bij Porsche vaak op als fabrieksrijder; maar liefst elf keer bij de 24 uur van Le Mans. Of tijdens het racedebuut van de 911, de Rally van Monte Carlo in 1965. Verder nog de Nürburgring, Targa Florio, Spa, Sebring: uiteindelijk zijn het meer dan 100 races en circa 30 overwinningen in zijn klasse. Daar komt eind jaren 60 verandering in als Ferdinand Piëch hoofd ontwikkeling wordt bij Porsche. Hij stelt Linge voor de keuze: of hij wordt officieel fabrieksrijder, of hij wordt bedrijfsleider in het in 1971 nieuw opgerichte ‘Entwicklungszentrum Weissach’. Linge kiest. En zo eindigt de racecarrière van een man wiens betekenis een optelsom van talenten is en begint er een nieuwe carrière. Een man die voor Porsche leeft, als stagiair, coureur en bedrijfsleider. Daarmee komt er ook een einde aan de tijd van Linges leren tas. Een alledaags voorwerp dat, juist gebruikt, van doorslaggevende betekenis was voor menige raceoverwinning van Porsche.
