Het yin en yang van Daniel Wu
In zijn geboortestad San Francisco vertelt de filmster en martialartsvechter over zijn Aziatische roots en de zoektocht naar de juiste balans. Zowel in het leven als op het circuit.
Aankomst bij het Great Start Theater in San Francisco’s Chinatown. Daniel Wu parkeert de Porsche 911 Carrera – G-serie, bouwjaar 1988 – voor de bioscoop waar hij vroeger al met zijn opa naartoe ging. Het dak van het gebouw is volgens de bouwwijze van Chinese tempels gebouwd en past helemaal in de architectuur van de wijk. Als zevenjarig jongetje zag Wu hier in 1982 voor het eerst een film uit het zogeheten martialartsgenre. De klassieker Shaolin Temple met Jet Li opende voor Wu een hele nieuwe wereld. “Het eerste werk van deze acteur was echt ongelofelijk, de actiescènes zijn nog steeds legendarisch.” Als Chinese jongen in Amerika had hij tot dan toe nog geen voorbeelden in het openbaar ontdekt die er net zo uitzagen als hij, herinnert de Hollywoodster zich. “Om iemand als ik op het witte doek te zien, was echt een keerpunt.” In extase verlieten kleinzoon en grootvader de bioscoop, maar Daniel moest nog vijf jaar wachten, totdat hij uiteindelijk zelf op kungfu-les mocht. “Mijn moeder was bang dat ik op school zou gaan vechten. Dus mocht ik van haar pas op kungfu-les toen ik twaalf was en de juiste meester had gevonden.”
Wu vond hem – en is nog steeds door hem geïnspireerd: “Meester Chiang was een fascinerend mens, die niet alleen kungfu, tai chi en qi gong beheerste, maar ook bedreven was in de Chinese schilderkunst en traditionele geneeskunde. Bovendien was hij advocaat. Door hem leerde ik niet alleen de vechtkunst, maar ook als Amerikaan mijn Aziatische roots terug te vinden en archaïsche beginselen als yin en yang te begrijpen”, legt Wu uit. Hij gaat nog wat verder in op de Aziatische filosofie van dualiteit: “Yin en yang zijn de oerkrachten van al het zijn en feitelijk ouder dan het Chinese schrift. Als je beide tegengestelde karakters accepteert, het vrouwelijke yin en het masculiene yang, ontstaat er een uitgebalanceerde harmonie. Dat vormt een van de zwaartepunten in mijn leven”, zegt Wu. Tijdens de studie van diverse vechtsporten raakte hij al vroeg met deze leer vertrouwd. Later onderwees hij zelf als hoofdtrainer kungfu aan de universiteit van Oregon. “In de kunst van het tai chi draait alles om dit soort evenwicht. Volgens een gezegde kan ook een teveel van iets goeds slecht zijn. Dus probeer ik alles goed in balans te houden”, legt de 47-jarige uit.
Het Great Star Theater, waarvoor hij vandaag staat, is niet alleen een belangrijke herinnering voor de acteur. Onlangs nam hij hier deel aan een podiumdiscussie over zijn roots in de Bay Area, zijn ervaringen in de Hongkongse filmindustrie en zijn nieuwste film Reminiscence. In de blockbuster speelt Wu naast Hugh Jackman de rol van de schurk Saint Joe. Natuurlijk zitten daarin ook vechtscènes. Maar Wu vindt het belangrijk om niet alleen gereduceerd te worden tot martial arts. “In 1997 ging ik naar Hongkong en ging daar aan de slag in de filmwereld. Van de bijna 70 films die ik in 20 jaar heb gemaakt, gaan er slechts 3 over martial arts. Maar in de VS speelde ik in Into the Badlands.” De serie ging over de vechtkunst, maar dan wel bijna karikaturaal neergezet. “Het is lastig om mezelf van dit stereotype te ontdoen. Kungfu geeft me veel, maar om nu mijn acteercarrière enkel tot dit aspect terug te brengen, vind ik te eendimensionaal.”
Naast het acteren en de vechtsport is de motorsport nog een hoeksteen van Daniel Wu’s driedimensionaliteit. Als bezitter van een racelicentie van de IMSA en de Sports Car Club of America (SCCA) heeft hij al aan diverse races deelgenomen. Een passie die Wu deelt met de filmlegende Jackie Chan, die hij als zijn vriend en mentor beschouwd: “Wij ontmoetten elkaar toevallig op een feestje in Hongkong en wisselden direct onze telefoonnummers uit. Een week later werd hij mijn manager en bleef dat elf jaar lang.” Intussen hebben ze samen meerdere films gedraaid en hebben ze een hechte band. “Hij heeft mij altijd als een zoon behandeld”, zegt hij over zijn idool. Jackie Chans ongelofelijke arbeidsmoraal en passie waren ook bepalend voor zijn eigen levenshouding. “Jackies liefde, zorg en ruimhartigheid voor de mensen om hem heen zijn heel bijzonder. Ik probeer net zo te leven”, aldus Wu, “bovendien is hij net zo gek op auto’s als ik!”
Wu’s favoriete circuit is de Laguna Seca Raceway, op slechts twee uur rijden van Oakland aan de baai van San Francisco, waar hij woont met zijn vrouw en dochter. De bijbehorende sportwagens, waaronder twee Porsches 911, staan in de garage van zijn huis. Vandaag is hij in Chinatown plezierig onderweg met de cassisrode Carrera uit de G-serie. De karmijnrode GT3 (991) Touring, bouwjaar 2018, wacht thuis gespannen af. “De twee zijn mijn yin en yang op vier wielen – oud en nieuw, voor de openbare weg en voor het circuit.”
Zijn vader kocht de Carrera toen hij met pensioen ging. “Pa had daarvoor nog nooit een sportwagen gehad en zich tot dan toe nooit erg voor auto’s geïnteresseerd”, vertelt Wu. “Ik herinner me hoe hij op een avond helemaal opgewonden mijn kamer binnenkwam, hij zou een Porsche gaan kopen, en ik mocht de kleur uitzoeken.” Ook de eerste kennismaking staat hem nog voor ogen, hoewel dat ruimschoots 30 jaar geleden is. “Ik zat op school en was helemaal onrustig, omdat ik wist dat mijn vader mij dadelijk voor het eerst met de Porsche zou ophalen. Dat vertelde ik mijn klasgenoten. Toen ze de auto zagen, schamperden ze alleen: ‘Je vader heeft een roze Porsche gekocht!’” Dat deed echt pijn, herinnert Wu zich, maar uiteindelijk is hij er nog steeds trots op dat hij zo’n zeldzame kleur heeft gekozen. “Tegenwoordig is cassisrood actueler dan ooit.”
“De wagen roept bij mijn vader direct mooie herinneringen op.”
Daniel Wu
Als Daniel Wu in de oude auto rijdt, denkt hij altijd aan zijn vader die alzheimer heeft. “Een verschrikkelijke lijdensweg. Ik bezoek hem zo vaak mogelijk. Zijn geheugenverlies is al in een zeer vergevorderd stadium, maar zijn 3,2-liter-Carrera herkent hij nog steeds! De auto roept direct mooie herinneringen bij hem op.” Tien jaar geleden nam hij de Porsche over. “Mijn vader was toen bijna 80. Het kostte hem steeds meer moeite om met de stuurinrichting en de sportieve koppeling om te gaan. De Coupé had al meer dan 100.000 kilometer gereden – maar rook nog altijd als nieuw.”
Wu gebruikt de GT3 Touring voor brede highways en zogenaamde ‘track days’ op circuits – zijn yang. “Zonder yin zou hij niet dat zijn wat hij voor mij betekent.” Op de wegen van San Francisco is de GT3 een eyecatcher. Exclusieve sportwagens verstopt men hier liever in de garage, betreurt hij. “Als mensen enthousiast naar me zwaaien, dan is dat niet omdat ze me herkennen, maar vanwege de Porsche!”
Volgens hem laten ze in Los Angeles daarentegen graag zien wat ze hebben. Samen met collega-acteur Sung Kang, bekend van de filmreeks The Fast and the Furious en zijn partner bij het lifestylemodemerk Student Driver, organiseerde hij onlangs een bijzonder auto-evenement. Aanleiding was de toenemende vijandigheid tegenover Aziaten in de VS. “Wij hadden maar weinig mensen verwacht, uiteindelijk waren er meer dan duizend”, vertelt Wu enthousiast. “Als we met onze passie voor auto’s iets voor de gemeenschap kunnen doen, dan is dat toch een goede zaak.” De opbrengst kwam ten goede aan slachtoffers van geweld.
Zonder dualiteit geen balans.
Je vraagt je af waar Daniel Wu de tijd vandaan haalt voor zijn engagement op velerlei gebied. Voor het antwoord moet je spirituele energie begrijpen: “De oorsprong van alles wat mij uniek maakt, is gelegen in de vechtsport. Mijn drijfveer en mijn ambitie om welke uitdaging dan ook het hoofd te bieden, wortelen in de lessen van meester Chiang. Ik pas de vaardigheden beroepshalve, sociaal en op elke meter van het circuit toe.”
Martial arts in de film
Als Sunny in Into the Badlands werd Wu wereldberoemd. Al in de zeventiger jaren veroverde de vechtkunst uit het Verre Oosten ook de bioscopen in het Westen. Bruce Lee-films zorgden voor internationale populariteit. Met gewaagde stunts en slapsticks ontwikkelde Jackie Chan het genre verder.