Champagnegoud met patina

Een felroze wolk vult de deuropening. De creatie van Valentino is weelderig, luisterrijk, diep uitgesneden, op de een of andere manier net zo schril als een twaalfcilindermotor van een raceauto. Daarbovenuit kijkt de perfect gestylede Mirna Funk om zich heen. “Willen jullie me in bed fotograferen? Daar schrijf ik het liefste!” Er volgt een ongemakkelijke stilte. De kennismaking is kenmerkend voor de schrijfster en journalist: ze brengt vaker mensen in verlegenheid.

In feuilletons van gerenommeerde kranten schrijft Mirna Funk over joodse identiteit en antisemitisme. Ze werd in 1981 geboren in het toenmalige Oost-Berlijn en was zeven jaar oud toen haar joodse vader de DDR en het gezin verliet. Soms krijgt ze haatcomments over zich heen. Voor magazines als Vogue en Cosmopolitan schrijft ze columns over intieme relaties tussen de geslachten. Haar twee eerste romans – Winternähe uit 2015 (in Nederland verschenen onder de titel Winternabijheid) en Zwischen Du und Ich (2021) – gaan net als de schrijfster zelf heen en weer tussen Berlijn en Tel Aviv. Ze gaan onder andere over het feit dat het verleden voor niemand is afgesloten en belichten het joodse leven in Duitsland en Israël 75 jaar na de holocaust. 

En Mirna Funk rijdt Porsche. Eentje die in Berlin-Mitte, de hotspot van de herenigde hoofdstad, is getekend door het leven op straat. “Ik vind hier dag en nacht een parkeerplek, prima dus”, vertelt ze. Natuurlijk zou ze best een garage kunnen betalen. “Maar die zou dan een halve kilometer verderop zijn, dat is me te ver.”

Cherrie noemt ze haar auto. Het is een Porsche 924 S, bouwjaar 1986, 2,5-liter 4-cilinder lijnmotor, 110 kW (150 pk). Met klapkoplampen en glazen achterklep doet de Porsche qua design niet onder voor de Valentino-jurk. Het model 924 was eigenlijk ontworpen voor Volkswagen. Maar vanaf eind 1975 bouwde Porsche de auto als eigen model. De eerste met een watergekoelde motor voorin.

Cherrie rijdt heel wat af. ’s Ochtends naar de kinderopvang met haar dochter veilig op de achterbank, ’s middags naar de supermarkt of zelfs op literaire tournee door het hele land. Mirna Funk rijdt graag auto. Haar oude 924 S is een geliefd gebruiksvoorwerp, een trouwe metgezel. Het belangrijkste is het rijplezier. “Ik ben altijd als eerste weg bij het stoplicht, daar gaat het mij om.”

Ze was 32 jaar toen ze absoluut de 924 wilde hebben. “En precies in deze kleur: champagnegoud!” Ze kon kiezen uit twee modellen. “Een vent had een turboversie van zijn oom geërfd. Hij wilde me er niet in laten rijden en zei: ‘Ga maar naast me zitten, dan rijden we een stukje.’ Toen zei ik: ‘Aju paraplu!’ en heb ik de andere genomen.” Het werd een deal tussen vrouwen, en Ellen, de vorige eigenaar, werd een vriendin. Funks enige twijfel toentertijd: “Ik hoopte dat ik met de auto overweg kon. Toen ik eenmaal had gereden, dacht ik: ‘Dat was een knap staaltje rijkunst!’” 

Mirna Funk vindt het leuk om tegen gender- en rolbevestigende clichés in te gaan: “Mannen vertellen me maar wat graag dat mijn 924 geen Porsche-motor heeft. Dan moet ik ze uitleggen dat het een 924 S met Porsche-motor is.” 

Een jaar geleden is ze verhuisd naar haar penthouse met dubbel dakterras. Royale vertrekken, minimalistisch ingericht, meubels van Ligne Roset en String, en dat alles omlijst met hedendaagse kunst van aankomende kunstenaars – Anna Nero, Eglė Otto, Leon Kahane. Funk heeft filosofie en geschiedenis gestudeerd. Als telg van een familie die vele kunstenaars heeft voortgebracht, aardt ze naar haar overgrootvader: Stephan Hermlin was een geëngageerd mens en een van de invloedrijkste schrijvers van de voormalige DDR. Hij zou, hoogstwaarschijnlijk, trots zijn geweest op hoe Mirna Funk met gotspe en verve kwesties als identiteit behandelt en het joods-zijn voor zichzelf opeist. Ze is voor duidelijkheid bij alle levensvragen: toen de vader van haar dochter vond dat het uitruimen van de vaatwasser niet tot het takenpakket van de man behoorde, leidde dat uiteindelijk tot een scheiding. Het onderwerp van de alleenstaande werkende moeder boeit haar niet. Ze heeft het liever over haar Porsche als uitingsvorm van vrouwelijke zelfbeschikking in een esthetisch, tijdloos design. “De 924 S ziet er al 35 jaar goed uit, is snel en heeft een fantastisch geluid. Dat kunnen ze gewoon.”

Hoeveel ze ook van Cherrie houdt – aan de nieuwe woning, het nieuwe leven wordt binnenkort een Porsche 911 toegevoegd. Of beter gezegd twee: een 911 SC uit de jaren 1978 tot 1983 voor de zomer en een nieuwe voor de Berlijnse winter. Als geld geen rol zou spelen, zou ze een derde 911 aanschaffen voor in Tel Aviv. 

Misschien gaat dat nog lukken ook. Mirna Funk is bedrijvig en werkt hard, publiceert wekelijks, heeft een achtdelige tv-serie ontwikkeld die zich afspeelt in de kunsthandel tussen Berlijn en Tel Aviv. Daarvoor schrijft ze momenteel de draaiboeken. Het is de bedoeling dat haar derde roman in de herfst van 2023 verschijnt, de rechten zijn al verkocht.

Claxonneer gerust als je Mirna Funk ooit eens tegenkomt in het stadsverkeer van Berlijn. Ze claxonneert vast en zeker terug. “Ik zorg voor een oriëntaalse rijstijl in de hoofdstad. Het is ultragevaarlijk om in Israël te rijden. Je moet heel veel claxonneren, zoiets als ritsen kennen ze daar niet. Wie rijdt, wint. Wie moedig is, overleeft.” De deuk linksvoor, daar hecht ze waarde aan, komt door een ander. “De auto ligt zo laag, bij het achteruitrijden wordt hij helaas gauw over het hoofd gezien.”