De prinsessen, de houten beer en de reis naar de reuzenbomen

Hoe is het begonnen? Was het de poster van een Porsche 930 Turbo op de muur van mijn kinderkamer? Het restauratieproject van mijn oom, sleutelend aan zijn 911 in de schuur? Of was het de Boxster die men door het raam van een showroom zag? De passie voor auto’s komt voort uit losse momenten en belevenissen, soms vluchtig, soms onuitwisbaar. De optelsom is een intens verlangen: eropuit!

Ik heb leren lezen en schrijven door autobrochures te bestuderen – stapels verzamelde ik van beurzen en tentoonstellingen. Dat kinderlijke enthousiasme wilde ik later doorgeven als schrijver en regisseur. Daarom maakten we Backseat Drivers, een speciale autoshow voor kinderen. Het idee was om kinderen in contact te brengen met de auto’s, plezier te laten beleven en een band op te bouwen. Want kinderen zijn de automobilisten van morgen.

Als mijn vrouw Mirabai en onze twee dochters hun bagage in de kofferbak leggen en de kinderen vol interesse bekijken hoe de deurgrepen verzinken, besef ik dat deze trip wel eens één van die momenten kan zijn. Het is wereldwijd misschien wel de eerste familietrip met een Porsche Taycan 4 Cross Turismo. Als we de achterklep dichtdoen en instappen om de wildernis van Californië te gaan ontdekken, lijken zelfs de ogen van Cha-Cha, de knuffel van onze zesjarige dochter, te fonkelen.

Met een volle accu en een volle beker koffie trap ik op de oprit naar de Interstate 5 het rijpedaal in. De wagen vliegt naar voren met een gierend geluid – niet van de banden, maar van de meiden op de achterbank. Allebei stralen ze me aan in de achteruitkijkspiegel. Binnen een paar seconden voelen ze waar het om gaat bij deze auto en deze trip: Californië verkennen, deze bijzondere auto leren kennen en een uniek landschap beleven. Terwijl de Taycan vaart maakt, ben ik blij dat we deze trip als gezin kunnen maken – en dat niemand klaagt over mijn playlist.

Als we de bochtige weg naar het Sequoia National Forest opdraaien, gebeurt er iets. De wind gaat liggen, de kinderen zijn stil, de hele wereld lijkt tot rust te komen. En ook wij zwijgen, terwijl de banden vreedzaam tussen de majestueuze bomen van meer dan drieduizend jaar oud over de weg rollen. Het elektrische fluisteren van de wagen lijkt bijna aandachtig, alsof ook de Taycan begrijpt dat dit een bijzonder moment is.

Bij een picknick op een oeroude, omgevallen boom komt een gigantisch en angstaanjagend insect langs, dat brutaal op de kersrode lak gaat zitten. Adeline, de oudste, zoekt snel dekking achter de achterklep. Charlotte vraagt of we het mee kunnen nemen. Ik verbaas me hoe verschillend de zussen zijn en controleer voor de zekerheid of Charlotte het dier niet in het handschoenenvak heeft verstopt.

Tegen zonsondergang komen we aan bij onze lodge, in de buurt van de ingang naar het Yosemite National Park. Zorgvuldig controleer ik het interieur van de wagen op achtergebleven snacks, om te voorkomen dat een beer de Taycan voor een etensbak aan kan zien. Vervolgens plug ik de stekker in zodat de wagen ’s nachts kan opladen. Met de zaklamp van mijn telefoon volg ik het voetpad naar onze bungalow. Ik hoop dat we niets tegenkomen met klauwen.

Wie echter bang is voor beren, moet eens proberen om twee kinderen om kwart over vijf ’s ochtends wakker te maken. Maar wie de natuur wil beleven, heeft geen keus. Het avontuur wacht niet. We sjorren de slaperige meiden op de achterbank en gaan op weg naar het Yosemite National Park, precies op tijd om te zien hoe de zon opgaat boven dit grandioze landschap. De schoonheid is bijna niet te bevatten – alsof er in de verte een gigantisch schilderij is opgehangen. Alsof iemand een zwart-witfoto van Ansel Adams, de beroemde Californische fotograaf, heeft ingekleurd met machtige, intense kleuren.

Yosemite is overweldigend. Je voelt hier subtiel maar duidelijk aan dat je slechts een momentopname bent in de lange loop der natuur. Bijna alles wat je ziet, zal ruimschoots langer leven dan wij.

Op een bochtige weg roept Adeline: “Deze auto is super!” Inderdaad. Enkele seconden later wijken de bomen voor een machtig uitzicht: de Half Dome, de berg die met zijn top van bijna 2700 meter zo’n vierhonderd meter boven de massieve bomen uittorent. Als we pauzeren om op de nabijgelegen rotsen te klimmen, horen we in de verte een waterval ruisen. Ik moet denken aan de eerste oerbewoners die zich in dit gebied vestigden, en aan de activisten die hebben gestreden om het te behouden. En ik ben opgelucht dat geen van de kinderen precies op dit moment naar het toilet moet.

Voordat we het park verlaten, springen we nog eens uit de auto en lopen door het bos. Weer maakt Charlotte vrienden met een insect, een rups dit keer. Het beestje krijgt de naam Fuzzy. Gelukkig verdwijnt hij niet in haar zak, maar zet ze hem in een stuk boombast.

De volgende ochtend slingeren we door de eindeloze gouden velden van Californië terug richting Los Angeles. En hoewel het gelukt is om alle kleine dieren in het bos te laten, komt er toch een nieuw familielid mee naar huis: Gunther, de ietwat prijzige beer die met een kettingzaag uit hout is gevormd.

Een roadtrip komt tot leven dankzij spontaniteit, de vrijheid om naar hartenlust op verkenning uit te gaan en te stoppen wanneer je maar wilt. Hiervoor is de Cross Turismo perfect. In de Gravel Mode rijd ik de wagen naar een pittoreske rivier, waar Mirabai en ik een buffet tevoorschijn toveren met bessen, kaas, salami en komkommer. Adeline ondervraagt de fotografe over het leven in Duitsland, terwijl Charlotte bij de modderige oever – natuurlijk – een insect uitgraaft. Als getrainde ouders gaan we gelukkig nooit zonder een voorraad vochtige doekjes van huis.

Later, op de vrijwel lege Freeway, merkt Mirabai op wat voor een geluk het is om samen zulke ervaringen op te kunnen doen. In de achteruitkijkspiegel zie ik Gunther in de autogordel tussen onze dochters. Zijn houten ogen kijken me aan. We begrijpen elkaar, zijn blij om vrij en op pad te zijn. 

De Cross Turismo belooft met zijn zee aan ruimte niet alleen comfort en capaciteit, maar ook mogelijkheden. Bijvoorbeeld de mogelijkheid om de volgende generatie enthousiastelingen te inspireren, die ooit hun eigen auto’s door dit soort landschappen zullen sturen. Met passie voor emotionele auto’s en waardering voor onze planeet. Voor mijn meiden worden de dagen in de Taycan 4 Cross Turismo mooie herinneringen. Onuitwisbaar en belangrijk. Want ik ben onder de indruk van de snelheid van de Porsche – maar nog meer van de snelheid waarmee onze kinderen volwassen worden. 

SideKICK: Wordt vervolgd