“Het doel is erbovenop blijven zitten!”

Het is een mooie, maar ietwat bewolkte herfstdag. De baas loopt
op de weide af. Als eerste maakt Amadeus zich los uit de kudde. Zijn zus Nannerl volgt, moeder Eydis en de ruin Skratti komen erachteraan gedraafd. Fritz Enzinger kijkt stralend naar zijn vier IJslandse paarden en haalt lekkernijen uit zijn zak. De Oedhof, een schilderachtige stoeterij, ligt op een uur rijden van München en is een ware oase voor wie even wil onthaasten van het snelle zakenleven. Amadeus staat er zomaar wat bij te kauwen, maar weet ondertussen heel goed hoe hij de baas om zijn vinger moet winden. Die oogopslag! Enzinger laat zijn vingers door de manen gaan. Lastig te zeggen wie van de twee nu het meest ontspannen is.

Meneer Enzinger, hoe stevig zit u in het zadel?

Het doel is erbovenop blijven zitten! Zo’n heel geweldige ruiter ben ik niet, maar met meer dan twintig jaar ervaring val ik er ook niet zomaar meer vanaf.

Wie kijkt u daar zo vertrouwd in de ogen?

Dat is Amadeus, onze eerstgeborene en feitelijk ook mijn lievelingspaard. Het was mooi hem te zien opgroeien. Zijn moeder Eydis was ons derde paard. De belangstelling voor IJslandse paarden en ruitervakanties ontstond via onze dochter Magdalena. Op gegeven moment waren Brigitte, mijn vrouw, en ik het zat altijd maar te moeten toekijken en zijn we zelf ook gaan paardrijden. Inmiddels rijdt onze kleindochter Cleo ook al paard.

Niet om het een of ander, maar IJslanders staan niet bepaald bekend als geweldige renpaarden.

Dat klopt. Maar het zijn dieren met een bijzondere gevoeligheid en uitstraling. Wat mij altijd zo verbaast is hoe snel ze merken dat je in de buurt bent. Amadeus weegt meer dan driehonderd kilo en heeft heel veel kracht. Als hij aanzet of als hij galoppeert, wekt dat echt ontzag. Tegelijkertijd gaat er een grote rust van hem uit, en dat slaat over. Je zou kunnen zeggen: hij is de Taycan onder de paarden! Want die auto is ook een wonder van kracht en rust. Je mist het geluid van de verbrandingsmotor niet en je doet in plaats daarvan weer heel andere gewaarwordingen op.

Zou u zich een buitenmens willen noemen?

Voor een deel gaat dat zeker op. De weekenden die wij doorbrengen met de dieren in de natuur zijn zeker een reden waarom ik zo goed in mijn vel zit. Ik hou van de geur van de vacht en het hooi, het rijden door de bossen of in IJsland tussen de gletsjers door. De natuur en de geuren daarvan neem je steeds intensiever waar. En ik hou van dieren: onze hond Emma gaat ook altijd mee. Wie dieren heeft, laat zich niet afschrikken door een beetje slecht weer. Dat is net als op het circuit: je moet altijd de juiste uitrusting bij je hebben, voor het geval dat. Bovendien heeft zo’n paardenrug geïntegreerde stoelverwarming!

Kunt u wel genoeg tijd vinden voor uw paarden? Die staan tenslotte in Beieren, dus meer dan driehonderd kilometer van uw werk in Weissach?

In elk geval niet zo veel als ik soms zou willen. Maar voor de paarden is dat zeker geen probleem. Die leiden een heel zelfstandig bestaan – in de vrije buitenlucht met een schuilplaats in plaats van in de stal. Daarom hoeven ze ook niet elke dag te worden bereden. Als je echter eens uit rijden gaat met een IJslandse pony, kun je dat heel lang volhouden. Deze dieren hebben een gang meer dan andere rassen. De zogeheten Tölt is een gang zonder zwevende fase, wat het voor de ruiter heel comfortabel maakt.

“IJslanders hebben een gang meer dan andere rassen.” Fritz Enzinger

De stoeterij, uw woonhuis en uw werk, het ligt allemaal nogal uit elkaar. Wat is voor u eigenlijk uw thuis?

Mijn thuis is en blijft vooral de provincie Stiermarken, hoewel ik al meer dan dertig jaar niet meer in Oostenrijk woon. We brengen daar de kerstdagen door en we zijn er ook in augustus in de grote vakantie. Hoe ouder ik word, des te belangrijker ik dat ga vinden. In Oberwölz is de natuur op orde, alles is er in goede harmonie met de milde vorm van toerisme die je daar toch ook hebt. Tegelijkertijd mocht ik toen ik 13, 14 was met een oudere neef al best grote reizen maken: naar Istanboel, Schotland en Marokko. Dat was toen haast iets ongelooflijks – op die leeftijd kwamen de meesten hooguit eens in Graz of in Wenen. Door deze reizen heb ik een open oog voor de rest van de wereld ontwikkeld. Die nieuwsgierigheid van het ontdekken heb ik nog steeds.

Hoog tijd om het gesprek elders voort te zetten, dus op naar het koffiezetapparaat. Uiteraard worden de koffiebonen vers gemalen – voor minder doet Enzinger het niet. Eenmaal aan de koffie veranderen we van onderwerp: van paardenkracht naar kilowatt. Het hoofd van de afdeling Motorsport blikt vooruit, naar wat eraan zit te komen. En dat is niet alleen voor Porsche onbekend terrein, maar ook voor Fritz Enzinger, met al zijn race-ervaring: het komende seizoen in de Formule E. Voor het merk wordt dat een eerste keer.

Zeg eens eerlijk, meneer Enzinger. Was u als iemand die is groot geworden met verbrandingsmotoren meteen een enorme fan van de Formule E?

Uiteraard was ik in het begin sceptisch en kon ik mij, net als zoveel anderen, niet voorstellen dat deze serie binnen enkele jaren zo populair zou worden. Autoraces waren altijd luidruchtig, en in de pits en langs de baan snoof je de geur op van benzine en uitlaatgassen. In de Formule E heb je het gegier van elektromotoren, vermengd met de afrolgeluiden van de banden. Dat klinkt totaal anders. In zoverre was het liefde op het tweede gezicht. Maar een jongere generatie en die van daarna zullen daar makkelijker in meegaan. Er komt een moment dat kinderen, als ze met autootjes spelen, geen “vroem vroem” meer zeggen.

“In de Formule E draait alles om efficiency.” Fritz Enzinger

Hoe beoordeelt u de Formule E als sport?

Het ligt allemaal zeer dicht bij elkaar, en dat wordt alleen maar meer. Voor seizoen zes hebben zich tien fabrikanten ingeschreven, waarvan vier uit Duitsland. Iedereen rijdt met dezelfde monocoque en heeft exact dezelfde accu’s. Dus er is maar heel weinig ruimte om zelf dingen te ontwikkelen. In feite kun je je alleen nog onderscheiden met de aandrijflijn en de vermogenselektronica. Maar het zijn nu net dit soort details die voor de toekomst moeten worden ontwikkeld, en waarvan we veel kunnen leren voor de serieproductie. De Formule E is zonder meer de meest competitieve omgeving om de ontwikkeling van high-performance auto’s wat betreft milieuvriendelijkheid, efficiency, zuinigheid en duurzaamheid goed op gang te houden. Wij willen het succesverhaal dat in 2010 begon met de eerste hybrideracewagen van Porsche voortzetten.

Waar komt het bij de felle competitie in de Formule E vooral op aan?

In de Formule E draait alles om efficiency. Het doel is honderd procent. Voor een kwalificatieronde gelden andere wetmatigheden dan voor het energiemanagement tijdens de race. Ik denk dat er veel punten zijn waar we bij de voorbereiding van hebben kunnen profiteren. Om te beginnen is daar de ervaring van ons team met de hybriden in het WK Endurance. Het is niet voor niets dat wij met de Porsche 919 Hybrid allebei de wereldkampioenschappen drie keer gewonnen hebben, en Le Mans ook drie keer. Daarnaast is onze hypermoderne simulator in Weissach een grote troef, plus natuurlijk de ervaring van André Lotterer in recente races. Maar of dat allemaal voldoende is, weten we pas bij de seizoenstart in Riyad.

Waarom heeft Porsche ervan afgezien eerst een leerjaar bij een bestaand team te volgen? Andere fabrikanten deden dat wel.

Dat is niet hoe wij bij Porsche dingen doen. Een van de belangrijkste zaken die we geleerd hebben van het succesvolle programma voor langeafstandsracen met het prototype van de 919 voor Le Mans is hoe belangrijk teamspirit is. Dat hebben we goed op onze ploeg voor de Formule E kunnen overbrengen. Er onstond een echte start-upsfeer. De experts zijn de afgelopen anderhalf jaar een hecht team geworden en gingen uitgebreid aan de slag om nieuwe procedures voor Porsche te ontwikkelen. Operationeel en voor wat betreft de software zijn de uitdagingen immens. Het TAG Heuer Porsche Formula E Team is echt een fabrieksteam zoals we dat kennen van Weissach, en dat was ook iets waar ik zeer aan hecht. Uiteraard moeten we daar wel een prijs voor betalen, want andere fabrikanten hebben qua ervaring een voorsprong. Voor ons wordt Riyad daarom een echte première, met alle risico’s van dien.

Men is steeds vol lof over het aantrekkelijke van de Formule E voor de toeschouwers – waar ligt dat volgens u aan?

De races in de Formule E worden extreem compact georganiseerd. Ook in dit opzicht draait alles om efficiency. Zowel de eerste trainingen als de officiële kwalificaties vinden plaats op dezelfde dag als de race. Doordat de hele wedstrijd nog geen uur duurt, is de serie zeer geschikt voor uitzending op tv. Dat maakt het een aantrekkelijk pakket, zowel voor de toeschouwers als voor de sponsors. Wie er zelf naartoe gaat, beleeft echt een uniek evenement. Er wordt voor het publiek van alles georganiseerd om aan mee te doen, zodat de mensen verschillende mobiliteitsconcepten kunnen ervaren. En omdat de wedstrijden worden gehouden in grote steden, kun je zo’n race goed combineren met een citytrip. Dat maakt de Formule E extra aantrekkelijk voor een zeer breed publiek.

“Er ontstond een echte start-upsfeer.” Fritz Enzinger

Rondom de races in de Formule E gebeurt er ook veel op digitaal gebied. Dingen als Fanboost, gaming, realtime simulatie enz. Kunt u daar zelf eigenlijk wat mee, als ‘babyboomer’?

De wereldwijde scene van gamers is enorm in opkomst en dat fascineert me sterk. Ook wij voelen ons er steeds meer bij betrokken, we hebben al een digitaal Porsche Motorsport Team. E-sports en echte sport groeien naar elkaar toe. Met de presentatie van de Porsche 99X Electric in de vorm van een interactief videospel – de app ‘Ghost Racing’ – zijn we pioniers. Er gebeurt hier heel veel in ongelooflijk korte tijd, met volledig nieuwe bedrijfsmodellen. Je moet altijd openstaan voor nieuwe dingen.

Wat zal volgens u doorslaggevend zijn om de Formule E een lang leven te verzekeren?

Het hele pakket moet consequent blijven, niet alleen wat betreft de techniek maar ook met dat hele idee van racen in een metropool. Er is een roadmap voor 2023 uitgestippeld, zodat iedereen weet waar hij aan toe is. Het concept van allemaal werken met dezelfde onderdelen blijft ongewijzigd. Dat moet ook wel, omdat er fabrikanten bij betrokken zijn, en anders loopt het financieel volledig uit de hand. Het reglement perkt de omvang van het operationele team in tot twintig man. Efficiency betekent dus ook multitasken voor iedereen. Even ter vergelijking: voor het LMP-programma werkten wij op het circuit met een crew van zestig man. Verder is het aantal testdagen in de Formule E beperkt tot vijftien per jaar. Ook hier draait alles dus om efficiency.

SideKICK: Man van succes