Vrienden voor het leven

Proloog

Jullie begrijpen ons niet. Dat heeft duidelijk te maken met het weer. In Californië kennen we alleen maar zonneschijn. Iemand beweert te hebben berekend dat er in San Francisco Bay meer regen valt dan in Londen. Echter met één klein verschil: bij ons valt die regen als het ware in één hoosbui. Cabriodak? Staat altijd open. Weerbericht? Niet interessant. We weten dat het de komende maanden droog blijft. Maar dan komt de regen. Elk jaar in de winter. Onaangekondigd. Als eerste brengen de inwoners van de Golden State hun auto’s in veiligheid. Als je bij zulk weer rijdt, moet er wel een steekje los zitten! Of je bent lid van de R Gruppe.

1e bedrijf:
Voor eeuwig lid 001

Niemand heeft het hem ooit verteld. Dat hij de eerste is, zal ook niemand hem ooit kunnen vertellen. Lidmaatschapsnummer 001 werd postuum toegekend aan Steve McQueen, de onbetwiste ‘King of Cool’, het stijlicoon vol manhaftig, melancholisch elan, het idool, de topartiest, de coureur die altijd alleen zichzelf speelde als Steve McQueen: onbuigzaam, rebels, onverzettelijk. De Californische R Gruppe vereert zijn imago als een relikwie.

Wat Steve McQueen belichaamt in zijn films – het onaangepaste, het ruige, het ongetemde – is de bezieling van deze buitengewone Porsche-liefhebbers. “Je moet bij ons echt een non-conformist zijn om erbij te horen”, zegt Cris Huergas, lid nummer 002, medeoprichter en voorzitter. Huergas bestudeert alleen foto’s als je hem daarom vraagt. Maar hij maakt liever plezier. Hij neemt het leven namelijk niet zo serieus, zichzelf al helemaal niet. In 1999, toen hij doemdenkers meer vreesde dan de vermeende aanstaande apocalyps, plantte hij zijn eigen persoonlijke symbool op de weg, een Porsche 911 S, gebouwd in 1969, of dat wat hij ervan maakte: racesluitingen, verlaagd, ruigere uitstraling; allemaal in de stijl van een klassieke raceauto met kennelijke levenservaring. Huergas introduceerde de stijl van de Amerikaanse Hot Rod uit de jaren 50 in de hedendaagse Porsche-wereld. Of je rod nu vertaalt als ‘drijfstang’ of als ‘vuurwapen’: het resultaat was een onmiskenbaar scheurijzer. Een waarvan de dynamiek uitstraalde van het noorden van Californië tot diep in het zuiden. Daar kreeg voormalig Porsche-ontwerper Freeman Thomas (003) een zeer vergelijkbaar idee. En zo is het allemaal begonnen.

“Je moet bij ons echt een non-conformist zijn om erbij te horen”. Cris Huergas

Het eerste contact. Over en weer telefoongesprekken. Al snel krijgt het momentum en sluiten zich nog vijf aanhangers aan. Een van de eerste echte leden is Jeff Zwart (011), coureur en een goede vriend van Thomas. Zwart reed rally’s, vooral op circuits, maar echt goed is hij in de bergen. Hij is meervoudig klassewinnaar op de legendarische Pikes Peak in Colorado; vrijwel niemand heeft dit bergtraject, dat bijna 1500 meter met 156 bochten door de wolken omhoogschiet, ooit sneller afgelegd: 20 kilometer in aanzienlijk minder dan tien minuten.

De R Gruppe ontstaat. Ze hebben bewust gekozen voor de Duitse schrijfwijze, niet voor het Engelse group – een eerbetoon aan de Porsche 911 R uit 1967. Deze wagen, uitgerust met de motor van de 906 Carrera 6, heeft een cultstatus in de groep en staat model voor de toegangsbewijzen: alle Porsche-modellen tot 1973. “Vergeet nooit waarvoor een sportauto is gebouwd: voor sportief rijden”, is het motto van de liefhebbers. Zoals Huergas dat zegt, klinkt het als een mantra.

Het eerste Treffen – niet meeting – vindt medio 2000 plaats bij een klein hotel in het Californische Cambria, halverwege tussen San Francisco en Los Angeles. De organisatoren rekenen op maximaal 30 auto’s, in het beste geval. Ongeveer 100 Porsches komen voorrijden. Ook toen al was er niets doorsnee aan de leden of hun auto’s. Op de een of andere manier moeten ze cool zijn, een coltrui dragen zoals McQueen in de Mustang uit Bullitt of de uitstraling hebben van Magnus Walker, modedesigner en schrijver van Urban Outlaw. Er kunnen slechts 300 leden zijn. Niet meer. Niet om buiten te sluiten, maar om intimiteit te waarborgen. “De R Gruppe is niet zomaar een club”, stelt Huergas, “het is een hechte gemeenschap.” Om stand te houden, moeten er activiteiten zijn. Wie niet meedoet, ligt eruit. Anderen sluiten zich aan met oplopende volgnummers.

Eigenlijk dachten de pioniers van de R Gruppe dat de groep mettertijd zijn aantrekkelijkheid wel zou verliezen. Inmiddels is duidelijk dat de groep een subcultuur is geworden. De omvang zou gemakkelijk tien keer zo groot kunnen zijn, ondanks of juist dankzij de uitstraling van verzet. Sommigen kunnen ze niet uitstaan omdat ze in gevestigde kringen worden gezien als een stelletje nepcoureurs. Anderen wijzen ze af omdat ze zich niet houden aan de gevestigde regels van traditionele Owner Clubs. Weer anderen trekken hun neus ervoor op omdat ze de auto’s goedkope replica’s vinden. Huergas kan er alleen maar om lachen. Hij wuift het weg: “Het kan me geen moer schelen.”

2e bedrijf:
Over de noodzaak van luchtigheid

Deze morgen regent het. Misschien is er daarom maar half zo veel activiteit als gewoonlijk. De normals ontbreken, zoals Huergas het formuleert; verzamelaars en bezoekers die hun auto’s desnoods met wattenstaafjes poetsen. Maar niet de R Gruppe: weer of geen weer, ze zijn er. Hun leden druppelen binnen. Gerommel in de verte, snel naderend, tussengas, zwenkende koplampen, aankomst in stijl. Steeds opnieuw. Beslagen zijruiten belemmeren het zicht in de sportwagens. Zodra een bestuurder uitstapt en zich bij zijn vrienden voegt, begint de wederzijdse plagerij.

Rick Spinali (720) kent dat al. Iedereen weet dat zijn ene been korter is en dat hij daarom op het koppelingspedaal een tweede pedaal heeft gelast, maar de vraag daarnaar hoort bij het welkomstritueel. Zijn Porsche 912 uit 1969 verdient weliswaar geen schoonheidsprijs, maar verliest geen enkele dragrace. Daarmee valt niet te spotten, het verdient juist respect.

Je krijgt geen kans voor leedvermaak over Jeff Saccullo (750) of zijn Porsche 356 uit 1960. Saccullo is namelijk goedlachs en zelfspot is hem niet vreemd. Hij noemt de 356 zijn ‘wrattenzwijn’, want “hij is gewoon lelijk”. Toch is hij er dol op. Beter gezegd: juist daarom. Saccullo is snel met zijn ironische commentaren, vooral over degenen die niet in de regen rijden omdat hun auto’s dan vuil zouden worden: “Wat is er mis met jullie?”

Steve Hatch (746) komt aan tijdens de heftigste regenbui van de dag. Verwondering en applaus. Hem hadden ze echt niet verwacht, of liever gezegd: niet verwacht dat hij zijn auto uit de garage zou halen. Hatch’ 911 uit 1970 is een plaatje, een sprookjesverschijning in oranje, die men eerder zou verwachten op het Concours d’Elegance in Pebble Beach, in getemperd zonlicht en een licht briesje vanaf zee. Hatch heeft inderdaad even getwijfeld of hij wel op pad moest gaan – niet vanwege het rotweer, maar omdat hij niet zeker wist of de ruitenwissers wel werkten. Die had hij namelijk nog nooit gebruikt. De vorige eigenaar overigens ook niet. Die had de sportwagen altijd alleen maar gepoetst en heeft Hatch zelfs een keer een uitbrander gegeven omdat hij het waagde de Porsche met water te wassen. Met kraanwater! “Hij zou waarschijnlijk ter plekke dood neervallen als hij wist wat ik hier vandaag doe in dit weer.” Hatch lacht. Hoe dan ook: de ruitenwissermotor spint als een tevreden katje.

3e bedrijf:
De wet van de straat

Hoogste tijd om te gaan rijden. Niet naar huis, want het is hier geen koffiekransje. Achttien klassieke Porsches delen het water op de weg en volgen het asfalt van Claremont Avenue omhoog naar de Berkeley Hills. Er is maar weinig leuker dan een lege, bochtige weg, de motor achterin en een gevoelvolle voet op het gaspedaal. Meesturende achteras? In zekere zin heeft een Porsche die altijd al gehad.

Als de groep van bijna dertig personen bij een restaurantje stopt voor de lunch, spreekt een kleinigheidje boekdelen: niemand heeft eraan gedacht om te reserveren. Tafels worden in allerijl tegen elkaar geschoven. “Chaos hoort bij de R Gruppe”, meldt Saccullo met een brede glimlach. “Je wilt nu eenmaal kleine sporen achterlaten zodat je herinnerd wordt.”

Epiloog

Mensen begrijpen ons niet. Wij zijn de R Gruppe. We kennen geen regels behalve die die we onszelf opleggen. Maar jullie begrijpen ons nu beter. Wij zijn Porsche-rijders. Jullie, wij, driehonderd, drieduizend, drie miljoen – doet er niet toe: wij allemaal.